Sinds lange tijd ben ik gefascineerd door burn-down charts. Ze leveren een prachtig instrument om toch te ontdekken wat we eigenlijk niet willen weten. Het ideaal is een rechte lijn van de start tot de deadline, maar helaas is dat nooit wat er echt gebeurt.

Iedereen die in geplande iteraties werkt (zoals bijvoorbeeld Scrum voorschrijft), ziet regelmatig zo’n grafiek voorbij komen die over de vorige sprint laat zien wanneer hoeveel van het werk op welk moment af was. Slechts weinigen lijken te beseffen dat dit een geweldige bron van informatie kan zijn om het tijdens de periodieke Retrospective meetings over te hebben om het teamproces te verbeteren:

Als de lijn bestaat uit slechts enkele grote stappen, dan kan dit een indicatie zijn dat het team veel te grote taken oppakt. Zeker als het team maar klein is, dan is het extreem belangrijk om kleine stappen te maken, zodat er voldoende flexibiliteit mogelijk is om met tegenslagen om te gaan. Zoek dus in dit geval naar manieren om taken kleiner te maken.

Wanneer de lijn pas aan het einde van de iteratie naar beneden gaat, dan kan dit een indicatie zijn dat het team aan te veel dingen parallel werkt. Hierdoor loopt de gemiddelde lengte van elke taak op, wat de feedback op het afgeleverde werk vertraagt. Kijk in dit geval naar manieren om met meerdere teamleden aan dezelfde taak te werken door bijvoorbeeld pair-programming of zelfs mob-programming.

Wanneer de lijn te langzaam naar beneden gaat, dan kan dit een indicatie zijn dat het team te optimistisch is over de hoeveelheid werk dat het in een iteratie kan verzetten. Dit kan meerdere oorzaken hebben, waaronder een onderschatting van verstoringen en doorlopende taken zoals DevOps werk. Besef in ieder geval dat verschillende studies laten zien dat Agile teams er goed aan doen om 30% capaciteit te reserveren voor ongepland werk en tegenvallers.

Wanneer de lijn aan het begin van de iteratie scherp naar beneden gaat, is dit mogelijk een indicatie dat het team genoegen neemt met halve oplossingen die na de eerste euforie van grote voortgang met veel pijn en moeite herstelt moeten worden. Analyse van de gevonden defecten tijdens het testen en het uitgevoerde herstelwerk is hierbij erg leerzaam.

Besef in ieder geval dat het doel van iteratief werken het vinden van een “sustainable pace” is. De iteraties vormen zo een synchronisatie van de planning met met de doelen van het project, zodat de geleverde resultaten beter voorspelbaar worden. En dat kan alleen als het team op een “saai” tempo consequent resultaten blijft leveren.